Hoe handelen in de obligatiemarkt?

Wat is de obligatiemarkt?

De obligatiemarkt is de markt die het landen en ondernemingen mogelijk maakt om financieringsmiddelen aan te trekken. Wanneer een land of een bedrijf financiering nodig heeft, kan het namelijk speciale effecten uitgeven die "obligaties" worden genoemd. Een obligatie is een leningsvorm waar een rentepercentage en een vervaldatum bij hoort. Op die datum moet het land of het bedrijf zijn schuld terugbetalen.

De beleggers of de banken kunnen deze obligaties dus kopen door het rentepercentage vast te stellen op basis van verschillende criteria, waaronder het risico dat de schuld niet wordt terugbetaald en het rendement.

In de meeste gevallen zijn het de ratingbureaus die verantwoordelijk zijn voor het vaststellen van het risiconiveau van een obligatie. Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch rating zijn voorbeelden van zulke ratingbureaus.

Opgemerkt dient te worden dat een groot deel van de obligaties die tegenwoordig worden aangeboden overheidsobligaties zijn. Maar op de obligatiemarkt worden ook futures op staatsleningen, swaps of credit default swaps aangeboden.

Daarnaast zijn er twee soorten obligatiemarkten: de primaire markt waar alle nieuwe obligaties voor beleggingsinstellingen of particuliere beleggers worden uitgegeven die profiteren van een garantie door de investeringsbanken, en de secundaire markt waar transacties met al eerdere uitgegeven obligaties plaatsvinden.

Hoe wordt de prijs van een obligatie bepaald?

De "prijs van een obligatie" wordt hier het rentepercentage genoemd dat aan de belegger zal worden uitgekeerd in de periode die voorafgaat aan de volledige terugbetaling. Het gaat dus om een rentepercentage voor de lange termijn. De rentepercentages voor de korte termijn worden door de Centrale Bank vastgesteld.

De berekening van dit rentepercentage hangt van verschillende criteria af, waaronder:

• De kapitalisatie van de financiële stromen (verhandelde obligatievolumes) waarin actualisatiecoëfficiënten voor de staatsleningen zijn inbegrepen.
• Een liquiditeitspremie die overeenkomt met de schatting van de kosten van de verkoop van de obligatie.
• Een schatting van het risico dat de lener in gebreke zal blijven tijdens de duur van de lening.

Natuurlijk blijft deze berekening ingewikkeld en beleggers raadplegen daarom liever een duidelijker waarde, die al deze aanwijzingen omvat, en die "credit spread" wordt genoemd. Om deze credit spread te bepalen, wordt meestal de schuldenlast van het bedrijf of de staat vergeleken met een bekende en vergelijkbare schuld die al eerder getaxeerd was.

De belangrijkste kenmerken van obligaties:

Laten we nu de verplichtingen en hun kenmerken nader bekijken. We weten dat obligaties verhandelbare schuldbewijzen zijn die doorgaans door overheden of bedrijven worden gebruikt om extra kapitaal aan te trekken van investeerders en dus van financiële markten. Zo wordt bij de aankoop van een obligatie een rente ontvangen van de emittent van de obligatie die gebruikt wordt om de lening te vergoeden en die een coupon wordt genoemd. Uiteraard wordt na afloop van de obligatie het oorspronkelijk geïnvesteerde kapitaal volledig aan u terugbetaald. Tijdens de geldigheidsduur van de obligaties zijn ze echter genoteerd aan de beurs, waardoor de beleggers ze kunnen doorverkopen vóór de vervaldatum of andere obligaties met een bestaande looptijd kunnen kopen. Er zijn veel obligaties met verschillende kenmerken, maar hier zijn de belangrijkste kenmerken van de obligaties waarin u vandaag de dag kunt beleggen.

• De looptijd van een verplichting: De looptijd van een verplichting is zeer variabel en kan variëren van enkele maanden tot een onbepaalde of levenslange termijn. In het geval van een levenslange obligatie is de terugbetaling van het belegde kapitaal niet voorzien in het contract, tenzij dit voorzien is. Hierbij moet worden opgemerkt dat obligaties met de langste looptijden vaak het meest riskant zijn in termen van rendement op geïnvesteerd kapitaal, maar ook het meest winstgevend omdat ze hogere rentes hebben.
• De rentevoet van een obligatie: uiteraard varieert deze rentevoet ook naargelang de obligatie en kan hij als variabele worden vastgesteld. Deze rentevoet kan ook herzienbaar zijn en variabel worden nadat hij vastligt of omgekeerd. Ten slotte zijn er ook rentetarieven die eenvoudigweg geïndexeerd zijn aan een andere variabele zoals de inflatie, de prijs van een vat olie, de goudprijs of een beursindex of berekend aan de hand van een nulcoupon, d.w.z. dat er gedurende de looptijd van de obligatie geen couponbetaling plaatsvindt.
• Uitkering en kapitalisatie van een obligatie: In de meeste gevallen wordt de rente op een obligatie jaarlijks betaald, maar sommige obligaties zullen deze rente kapitaliseren en pas terugbetalen aan de geldschieter wanneer de hoofdsom wordt terugbetaald. Het laatste zal daarom meer geschikt zijn voor mensen die op lange termijn kapitaal willen opbouwen en het eerste voor mensen die op zoek zijn naar een meer reguliere inkomenstoeslag.
• Obligaties omwisselbaar in aandelen: Sommige obligaties kunnen, naast de traditionele operatie, worden ingewisseld tegen effecten van de onderneming die ze uitgeeft. Dit zijn converteerbare obligaties, obligaties met aandelen- of obligatiewarrants of in aandelen terugbetaalbare obligaties. Vaak wordt opgemerkt dat het gedrag van deze verplichtingen vaak dichter bij dat van de aandelen waarop zij recht kunnen geven, ligt.

Overheidsobligaties in detail:

Staatsobligaties maken deel uit van de obligaties die u op online handelsplatformen kunt verhandelen en hebben betrekking op de staatsschuld van een staat. Deze verplichtingen hebben vaak een middellange- of langetermijneffect, meestal van enkele jaren tot enkele decennia. Hier is een kort overzicht van de meest verhandelde obligaties online:

• De Amerikaanse T-Bonds, een lange obligatie met een looptijd van 10 tot 20 jaar.
• US T-Notes, wat overeenkomt met de Amerikaanse schuld op middellange termijn met een looptijd van 2 tot 10 jaar.
• De UK Gilts, die overeenkomt met de Britse schuld en op middellange tot lange termijn toegankelijk is.
• De Duitse Bund, die overeenkomt met de Duitse schuld op lange termijn met een looptijd tussen 8,5 en 10,5 jaar.
• De Duitse Schatz, ook bekend als de kleine bundel, die de Duitse tweejarige schuld vertegenwoordigt.
• Duitse BOBL, wat overeenkomt met de Duitse schuld op middellange termijn met een looptijd tussen 4,5 en 5,5 jaar.
• Italiaanse staatsobligaties of Buoni del Tesoro Poliannuali of BTP, die overeenkomen met Italiaanse schuld met een zeer variabele looptijd van 3 tot 30 jaar.

Hierbij moet worden opgemerkt dat de liquiditeit en het risico van de overheidsschuld varieert naargelang de regering van het betrokken land. Deze staatsobligaties worden echter beschouwd als effecten met een laag risico en vrij liquide, vooral voor landen met een stabiele economie. Ze zijn echter niet zonder risico's en moeten daarom het voorwerp uitmaken van een volledige analyse en langdurige reflectie van beleggers die hun kapitaal.

Een aantal veelgestelde vragen